Το άγαλμα, στίχοι Λ. Παπαδοπούλου, μουσική Μ. Πλέσσας. La statue, paroles de L. Papadopoulos, musique de M. Pléssas.

[i][center] [b][u]Το άγαλμα.[/u][/b]

Χθες μεσάνυχτα και κάτι κατηφόρησα
στη μικρή την πλατεϊτσα που σε γνώρισα.
Κάποιο άγαλμα που μ' είδε με θυμήθηκε
και τον πόνο μου ν΄ακούσει δεν αρνήθηκε.

Και του μίλησα για σένα και γιά μένανε
και τα μάτια του βουρκώναν και όλο κλαίγανε.
Τού 'πα για το φέρσιμό σου και γιά τ΄άλλα σου
τ΄ασυγχώρητα τα λάθη τα μεγάλα σου.

Κι ύστερα με πιάσαν Θέ μου κάτι κλάματα
που με βρήκανε κουρέλι τα χαράματα.
Με το άγαλμα ως το δρόμο προχωρήσαμε.
Μου εσκούπησε τα μάτια και χωρίσαμε.

[b][u]La statue.[/u][/b]

Hier à minuit et quelques, je suis descendu
Vers la toute petite place où je t'ai connue.
Une statue s'est souvenue de moi
Et n'a pas refusé d'écouter ma douleur.

Je lui ai parlé de toi et de moi
Et ses yeux s'emplirent de larmes, et pleuraient sans cesse.
Je lui ai parlé de tes façons et de tes autres
Impardonnables et grandes fautes.

Puis, mon Dieu, je fus pris de tels pleurs
Que les lueurs de l'aube me trouvèrent une loque.
Avec la statue nous allâmes jusqu'à la rue.
Elle m'a essuyé les yeux et nous nous sommes séparés. [/center][/i]