Νά΄μουν πουλί (περί Αλώσεως) παραδοσιακόν. Que n'étais-je oiseau ? (Chute de Constantinople) traditionnel.

[i][center] Νά΄μουν πουλί να πέταγα νά΄μουν χελιδονόπλο
να πήγαινα στης Βουλγαριάς τα μαύροκορφοβούνια
να κάθομουν και νά΄βλεπα της Πόλης το λιμάνι
Όπ΄αρμενίζουν τ΄άρμενα και μπαίνουν τα καράβια.
Ξήντα καράβια της Τουρκιάς κι εικοσιδυό δικά μας
αρχίσανε τον πόλεμον πε το πρωϊ σ΄το βράδυ
κι ενίκησαν τα τούρκικα τα λίγα τα δικά μας.

Μιά Ρωμιοπούλα φώναξε ΄π΄τον υάλινον τον πύργον
- Έβγ΄έξω βασιλιά κι αυθέντη Κωνσταντίνε
να δης την Πόλιν στην φωτιάν που καιν τα μοναστήρια
να δης τους Τούρκους σφάζοντες τους Χριστιανούς σαν γίδια.

- Και πως θα βγη ο βασιλιάς κι αυθέντης Κωνσταντίνος ;
Χθες το πρωϊ τον σκότωσαν πρωϊ με την αυγούλα.

Que n'étais-je oiseau en vol, petite hirondelle,
Pour aller jusqu'aux noires cimes des monts de Bulgarie
M'y percher et observer de Constantinople le port
Où les voiliers manœuvrent, et entrent les vaisseaux.
Soixante vaisseaux de Turquie et vingt deux des nôtres
Ont engagé la bataille, du matin jusqu'au soir.
Les Turcs ont vaincu les nôtres moins nombreux.

Une jeune Romia de s'écrier depuis sa tour de verre:
- Viens-t'en, roi et seigneur Constantin,
Et vois la Ville en flammes, les monastères qui brûlent,
Vois les Turcs égorger les Chrétiens comme des chèvres.

« Et comment le roi viendra-t-il, le seigneur Constantin ?
- Ils l'ont tué hier matin, au matin et à l'aube. »
[/center][/i]