[i][center] [b][u]Ανθούλα[/u][/b]
Αγάπησέ με, Ανθούλα μου, γλυκειά χρυσή μου ελπίδα
Καθώς κ' εγώ σ' αγάπησα την ώρα που σε είδα
Είχες τα μάτια σου γυρτά 'ς τα πράσινα χορτάρια,
Κ' η λύπη σού τα στόλιζε με δυο μαργαριτάρια.
Τη μάνα σου θυμούμενη εδάκρυζες, Ανθούλα,
Γιατί 'ς τον κόσμο σ' άφησε μονάχη κι' ορφανούλα.
Α, ναι, φυλάξου, αγάπη μου, του κόσμου από την πλάνη,
Όπου με λόγια δολερά τόσα κοράσια χάνει.
Που πας μονάχη κι έρημη, αθώα περιστερούλα;
Βρόχια πολλά σου σταίνουνε' έλα μαζί μου, Ανθούλα.
[b][u]Anthoula[/u][/b]
[ Fleurette ]
Aime-moi, Anthoula, ma douce espérance dorée,
Comme je t'ai aimée, moi, au moment où je te vis;
Tu avais les yeux tournés aux verts herbages,
Et ton chagrin les ornait de deux perles.
Au souvenir de ta mère tu versais des larmes, Anthoula,
Parce qu'elle t'a laissée, dans ce monde, seule et orpheline.
Ah, oui, garde toi, mon aimée, de la duperie du monde,
Là où par de perfides paroles il perd tant de filles.
Où vas-tu solitaire et désolée, innocente tourterelle ?
On te tend de nombreux lacets : Viens avec moi, Anthoula. [/center][/i]