Φόρουμ
[i][center] Νά΄χεν πατήματα η γή κι ο ουρανός κερκέλια
νά΄περά τα πατήματα νά 'πιανα τα κερκέλια
ν' ανέβαινα στον ουρανό, να διπλωθώ να κάτσω.
Να δώσω σείσμα τ'ουρανού να βγάλει μαύρα νέφη
να βρέξει χιόνι και νερό κι ατίμητο χρυσάφι.
Το χιόν΄να ρίξει στα βουνά και το νερό στους κάμπους
σ΄την πόρτα της πολυαγαπώς τ΄ατίμητο χρυσάφι.
Si la terre avait des échelons, et le ciel des anneaux,
Que je gravisse les échelons, j'attrape les anneaux,
Je monterai jusqu'au ciel, m'y ployer et m'asseoir.
Je secouerais le ciel, qu'il sourde de noires nuées
Pour faire pleuvoir la neige, l'eau et l'or inestimable,
La neige tombant sur les monts, l'eau sur les plaines
Et à la porte de la tant-aimée l'or inestimable. [/center][/i]