[i][center] [b][u]Ο Ήλιος καί οι σκλάβοι των Μπαρμπαρέσων.[/u][/b]
Ήλιε που βγαίνεις το ταχύ, σ΄όλον τον κόσμον φέγγεις.
Σ΄όλον τον κόσμ΄ανάτειλε σ΄όλην την οικουμένην.
Σ΄των Μπαρμπαρέσων τες αυλές Ήλιε μην ανατείλεις.
Κι αν ανατείλεις Ήλιε μου, να γοργοβασιλεύσεις,
Διότ'έχουν σκλάβους έμμορφους πολύ παραπονιάρους
και θα υγραθούν οι ακτίνες σου πε των σκλαβών τo κλαύμα.
[b][u]Le Soleil et les esclaves des Barbaresques.[/u][/b]
Soleil qui viens matin, qui toute la terre éclaire
Lève-toi sur le monde entier, toute terre habitée.
Aux cours des Barbaresques ne te montres pas.
Et si tu t'y lèves, Soleil, descend vite au couchant,
Parce qu'y sont des esclaves bien faits,et très chagrins
Et que tes rayons s'imbiberont de leurs larmes.
[/center][/i]