[i] [center] [b][u]Στ' αστεία παίζαμε![/u][/b]
Δε χάσαμε μόνο τον τιποτένιο μισθό μας
Mέσα στη μέθη του παιχνιδιού σάς δώσαμε και τις γυναίκες μας
Tα πιο ακριβά ενθύμια που μέσα στην κάσα κρύβαμε
Στο τέλος το ίδιο το σπίτι μας με όλα τα υπάρχοντα.
Nύχτες ατέλειωτες παίζαμε, μακριά απ'το φως της ημέρας
Mήπως πέρασαν χρόνια ; σαπίσαν τα φύλλα του ημεροδείχτη
Δε βγάλαμε ποτέ καλό χαρτί, χάναμε χάναμε ολοένα
Πώς θα φύγουμε τώρα ; πού θα πάμε ; ποιος θα μας δεχτεί ;
Δώστε μας πίσω τα χρόνια μας δώστε μας πίσω τα χαρτιά μας
Kλέφτες !
Στα ψέματα παίζαμε !
[b][u]On ne jouait pas pour de vrai ![/u][/b]
Nous n'avons pas seulement perdu notre salaire de rien du tout,
Dans l'ivresse du jeu nous vous avons aussi donné nos femmes,
Les souvenirs les plus chers que nous cachions dans le coffre,
Et, pour finir, même notre propre maison avec tous les biens.
Nous jouions d'interminables nuits, loin de la lumière du jour,
Des années ne sont-elles passées ? Les feuilles du calendrier ont pourri
Nous n'avons jamais tiré de bonne carte, nous perdions, nous perdions toujours
Comment partirons-nous maintenant ? Où aller ? Qui nous recevra ?
Rendez-nous nos années, rendez nous nos cartes
Voleurs !
On ne jouait pas pour de vrai ! [/center] [/i]