[i][center] [b][u]Περαστικές[/u][/b]
Στον δρόμο τον πολύκοσμο και στην πανέρμη στράτα
με σύντυχαν πολλές φορές διαβατικές γυναίκες,
που η θύμησή τους μ' έθλιψε γλυκά νύχτες και μέρες.
Όψες που ανάδινε η χαρά τα ρόδα της αυγής της,
που ολόθερμος απλώνονταν ψυχής γαλήνιας ο ήλιος,
που η σάρκα κρίνους ταίριαζε με μι' άχνα φεγγαρίσια
και που το γέλιο ανοίγονταν σα νάταν παραπόνι.
Κορμιά που ανάδευε η πνοή της γεροσύνης, πλέρια,
πελεκητά με τ' άνθισμα κι ολόχυτα από πνέμα.
Κι απάνου απ' όλα, μάτια, φως απ' το πολύ σκοτάδι,
που είν' η γητειά σας δρόλαπας κι ο σατανάς σας φίδι
κι ενώ είστε τόσο αληθινά, κρύβετε τέτοιους δόλους.
Περαστικές, διαβατικές, που φεύγετε και πάτε
στους δρόμους τους πολύκοσμους και στις πανέρμες στράτες,
άγνωρες, πρωτοθώρητες, σαν τύχες και σα μοίρες,
με δίχως άλλο γυρισμό και συναπάντημ' άλλο,
γεννήματα μιανής στιγμής και πλάσματα μιας μνήμης,
με την απόκοτη ερωτιά, με τα γραμμένα νιάτα,
στοχαστικές σαν την ιδέα, φλογιστικές σα μούσα,
γεια σας, χαρά σας! Μέσα μου συντρίμμι αν είναι ο κόσμος
ξαναγεννιέται απάρθενος κι η χάρη του καινούργια
βαθιά μ' αγγίζει. Φέρνετε την ιερή λαχτάρα,
που ανασυμπά τη θεία φωτιά για την ορμή της ζήσης.
Ρήγας Γκόλφης
[b][u]Passantes.[/u][/b]
De par les rues bondées ou par les voies désertes
M'ont souvent croisé des femmes qui passaient .
Leur souvenir m'a doucement tourmenté, des nuits et des jours.
Figures auxquelles la joie donnait les roses de son matin,
Le brûlant soleil épandant en l'âme sa sérénité,
La chair assortissait les lys à la blancheur lunaire,
Le rire s'épanouissait comme s'il était complainte,
Corps dont le souffle mouvait la vigueur, pleinement,
Sculptés de fleuraison, ruisselant d'amativité.
Et par dessus tout, les yeux, clarté venue de la profonde obscurité,
Votre appel est ouragan, et votre diablerie, serpent,
Alors que, si véridiques, vous cachez de tels artifices.
Passantes, voyageuses, qui partez et allez
De par les rues bondées ou par les voies désertes,
Inconnues, vues une première fois, comme une chance ou la destinée,
Sans autre retour, ni nouvelle rencontre,
Nouveaux-nés d'un instant, créatures d'un souvenir,
A l'amour aventureux, à la jeunesse prévue,
Pensives comme l'idée, ardentes comme la muse,
Je m'incline et salue ! En moi, si le monde est ruines,
Il renaît, sans virginité, et sa nouvelle grâce
Me touche profondément. Vous apportez le désir sacré
Qui allume le feu divin pour l'élan de vie.
Rhigas Golphis (1886-1958).
[/center][/i]