[center] [i][b][u]Το βράδυ[/u][/b]
Τι ήταν αυτή η ξαφνική ευτυχία
Αναβαν φώτα στις βεράντες της ψυχής μου
ανέμιζε στα ολάνοιχτα παράθυρα
μ' ένα προχώρημα της άνοιξης
δειλά μες στο αθέατο καλοκαίρι
Τότε κατάλαβα τη νιότη μου ν' ανοίγει
σαν τα λουλούδια και τους στίχους να καρπίζει
κήποι και ποιήματα ποτιστικά πλημμύρα
όχι καρδιά μου τόση ευτυχία
[b][u]Le soir[/u][/b]
Qu'était ce bonheur soudain?
Des lumières s'allumaient aux balcons de mon âme,
Le vent soufflait dans les fenêtres grandes ouvertes,
Avec une avancée du printemps
Timide dans l'été invisible.
Alors j'ai senti ma jeunesse s'épanouir
Comme les fleurs et mes épanouissant mes poèmes,
Jardins et poèmes, irrigation débordante,
Non, mon coeur, pas tant de bonheur.
[/center][/i]