Φόρουμ
[i]
[b][u] [center]Στον Ακροκόρινθο[/u][/b]
[center]Στον Ακροκόρινθο έπεφτεν η δύση
πυρώνοντας το βράχο. Κι ευωδάτη
φυκιού πνοή, απ΄ το πέλαο, είχε αρχίσει
να μεθά το λιγνό βαρβάτο μου άτι…
Αφροί στο χαλινάρι· κι απ΄ το μάτι
τ’ασπράδι όλο φαινόταν· και να λύσει
τη φούχτα μου, απ΄ τα γκέμια του γεμάτη,
πάλευε προς τα πλάτη· να χιμήσει…
Ήτανε η ώρα ; Ήταν τα πλήθια μύρα ;
Ήταν βαθιά του πελάγου η αρμύρα ;
Η αναπνοή η απόμακρη του δάσου ;
Α ! λίγο ακόμα αν κράταε το μελτέμι,
ήξερα εγώ πως σφίγγεται το γκέμι
στα πλευρά του μυθικού Πηγάσου ![/center]
[/i]