Φόρουμ
[i][center] [b][u]Η Μυρτιά[/u][/b]
Είχα μια θάλασσα στο νου
κι ένα περιβόλι τ' ουρανού,
την ώρα που άνοιγα πανιά
για την απάνω γειτονιά.
Στα παραθύρια τα πλατιά
χαμογελούσε μια μυρτιά.
Κουράστηκα να περπατώ
και τη ρωτώ και τη ρωτώ.
Πες μου, μυρτιά, να σε χαρώ,
Πού θ΄άβρω χώμα και νερό,
να ξαναχτίσω μια φωλιά
για της αγάπης τα πουλιά ;
Στα παραθύρια τα πλατιά
είδα και δάκρυσε η μυρτιά,
Την ώρα που άνοιγα πανιά
για την απάνω γειτονιά.
[/center][/i]