Φόρουμ
[center] Ιωάννης Γρυπάρης
Το ωραίο νησί
Το ωραίο νησί, που ο πόθος μου ανάβει,
φαντάζομαι πως φεύγει κι αρμενίζει-
σαν πλώρες στον αφρό σκιρτούνε οι κάβοι
στων δέντρων τους ιστούς ο αγέρας τρίζει.
Τον δρόμο που ξεκίνησε δεν παύει,
κι αν ούτε πάει εμπρός ούτε ποδίζει,
μα πάντα σαν ορθόπλωρο καράβι
δίχως εμέ του Αιγαίου το κύμα σχίζει.
Δίχως εμέ ! και μέσα τη χαρά μου
σα νύφη από τα στέφανα του γάμου
πήρε το πλοίο και πάει και δε γυρνά,
ενώ απ΄το βράχο, που έρημο και μόνο
μ΄έριξε η μοίρα, βλέπω να περνά
και μ΄άκρη απελπισιά τα χέρια απλώνω.
[/center]