Διθέσιο
Ακριβό μου διθέσιο, καλό μου αμάξι
Που περνάς απ’ τ’ απαίσιο ξυστά
Κινητήρα και πλαίσιο στα 'χω πειράξει
Για να τη βγεις πιο μπροστά
Τη στιγμή που σ' αγόραζα για να τριπάρω
Το κενό μου εξαγόρασε δειλά
Την καρδούλα που χώρισε ίσως να πάρω
Σ’ άλλη ζωή πιο καλά
Μη με πας απ' το σπίτι,
τ’ ακούς, στο Θεό να με πας
Μυρωδιά καταλύτη,
εσύ μοναχά μ' αγαπάς
Α, ρε, χρόνε αλήτη
π' ανθρώπους κι αγάπες σκορπάς
Μη με φέρνετε σπίτι
τ' ακούς, κάπου αλλού να με πας
Στο λευκό σου αερόσακο θα ξαγρυπνήσω
Μ’ αφημένο το πρόσωπο, σκοπιά
Σ’ ένα πάρκιγκ απρόοπτο θ' αποφασίσω
Ποιον εαυτό θα 'χω πια
Θα γυαλίζουν οι ζάντες σου με το φεγγάρι
Δοκιμή στις αβάντες σου μικρό
Το μηδέν στο διακόσα μας ποιος θα το πάρει
Μ' όλη τη γη στο φτερό
Μη με πας απ' το σπίτι,
τ' ακούς, στο Θεό να με πας
Μυρωδιά καταλύτη,
εσύ μοναχά μ' αγαπάς
Α, ρε, χρόνε αλήτη
π' ανθρώπους κι αγάπες σκορπάς
Μη με φέρνετε σπίτι
τ' ακούς, κάπου αλλού να με πας