Ένα το χελιδόνι, Ελύτη ποίημα

Ένα το χελιδόνι * κι η άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος *  θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες * νά 'ναι στους Tροχούς
Θέλει κι οι ζωντανοί * να δίνουν το αίμα τους.

Θέ μου Πρωτομάστορα * μ' έχτισες μέσα στα βουνά
Θέ μου Πρωτομάστορα * μ' έκλεισες μες στη θάλασσα !

Πάρθηκεν από Μάγους * το σώμα του Μαγιού
Το 'χουνε θάψει σ' ένα * μνήμα του πέλαγου
σ' ένα βαθύ πηγάδι * τό 'χουνε κλειστό
μύρισε το σκοτά *  δι κι όλη η Άβυσσος.

Θέ μου Πρωτομάστορα * μέσα στις πασχαλιές και Συ
Θέ μου Πρωτομάστορα * μύρισες την Ανάσταση !

Σάλεψε σαν το σπέρμα * σε μήτρα σκοτεινή
Το φοβερό της μνήμης * έντομο μες τη γη
Κι όπως δαγκώνει αράχνη * δάγκωσε το φως
Έλαμψαν οι γιαλοί * κι όλο το πέλαγος.

Θέ μου Πρωτομάστορα  * μ΄έζωσες τις ακρογιαλές
Θέ μου Πρωτομάστορα * στα βουνά με θεμέλιωσες !